föstudagur, mars 25, 2005

"Það er bara það, að það er viðkvæmt"

Þessi vika hefur verið tilgangslaus. Hangs fram eftir öllu, andvökunætur og gláp á friends og hangs á msn einkennir nætur mínar. Ég kem engu í verk, ekki einu sinni að taka til og þá er nú mikið sagt, það sést meira að segja ryklag á hillunum mínum. Dír god. Hvað gengur að mér ?!

Vá hvað það fellur alltaf allt í sama farið í þessum fríum. Maður ætlar að vera duglegur, skrifa ritgerð, hressa uppá gömul vinsambönd og lesa kjörbók, síðan er maður alltaf jafn hissa og verður fyrir svakalegum vonbrigðum með sjálfan sig og bloggar um það. Svona einsog veðrið. Þegar það byrjar að snjóa er ritað um á öllum bloggum landsins "sjitt maður, síðan er bara allt orðið hvítt, ég var ekkert smá hissa þegar að ég vaknaði í morgun og það var snjór". Í alvöru ? Varstu hissa ? Því að það hefur snjóað alla síðustu vetra lífs míns...

Annars hefur það á daga mína drifið, sem er frásögu færandi, að ég lærði nýjan leik, eða ekki leik, heldur íþrótt..! Hún bar nafnið Bob. Já, Bob. Bob er æði get ég sagt ykkur, svona óld fasjond og lágmenningar pool eða eitthvað þannig. Hérna er smá mynd sem útskýrir Bob.

Úff mig langar í Bob núna ég er svo andvaka.

Ég ætla að reyna að koma mér í bólið núna, enda ábyggilega á því að laga pínu til fyrir svefninn og áður en ég veit þá er ég komin með glerhreinsi dótið, tusku og eflaust rygsugu ef klukkan væri ekki að ganga 2.


Í fríum saknar maður félagsskaps bekkjarfélaganna, en í skólanum þá langar manni alltaf í frí. Álög ?


Er ekki fleiri hérna sem eru nammi manneskjur frekar en súkkulaðis manneskjur ?


Nei nú er þetta orðið að galsa, ég er farin í bólið.

Þannig ég býð ykkur góða nótt og kveð.

LiljaHrönn.

miðvikudagur, mars 09, 2005

"A stranger with your door key explaining that i'm just visiting"

ég er voðalega bloggdauf, eða ekki blogg dauf, bara dauf yfir höfuð. Ótrúlega slegin. Ég er búin að vera með störu í 2 daga og vakna alltaf aftur til lífsins við að það er potað í mig og spurt hvort að ég hafi ekki verið að hlusta.

Það gerðist nefninlega að ungur maður sem hét Helgi Fannar lét lífið síðasta sunnudagsmorgun, einsog flestir vita kannsi. Ég þekkti þennan ótrúlega unga dreng og átti hann mjög sérstakann stað í hjarta mínu. Ég frétti þetta þó ekki fyrr en þriðjudagsmorguninn frá vinkonu minni sem þekkti líka til hans. Fyrst var ég bara slegin og ótrúlega hissa, var ekki beint búin að taka þetta inn, og er varla enn. Þetta síðan virkilega sló mig þegar að ég sé fréttablaðið með þessum agalegu myndum á og mynd af honum. Þá svona, áttaði ég mig á þessu, æji þetta er svo skrítið, ég hef aldrei lent í svona áður. Ég hef náttúrulega misst langa afa og ömmur, en ég var svo lítil að það snerti mig voða lítið eitthvað. Ég hélt líka ekki að ég myndi taka þetta svona nærri mér, ég var ekki búin að tala við hann síðan í ágúst í sumar. En ég er bara alveg gersamlega dauf og er svona eiginlega enn að melta þetta. Ég er bara að reyna ná því að ég mun aldrei sjá hann aftur, ég mun ekki geta sagt hæ við hann þegar ég hitti hann í kringlunni eða neitt. Hann er bara farinn. Allt í einu. Ég er ekkert að fara rekast á hann, því hann fór ekki í ár, eða 3 ár heldur bara að eilífu. Það er svo endanlegt að hugsa um það, eiginlega of mikið.

Allir eru búnir að vera voðalega góðir og skilningsríkir, og mig langar að þakka öllum fyrir það.

Ég og Kristín vorum að tala um Eddie Izzard um daginn og ég sagði að mig langaði svoldið að fara en ég væri ekki viss um að ég myndi tíma því, þá sagði hún mér það að það væri uppselt. Þá var ég alveg "ooooh" því að þá gat ég ekki farið, það var allt öðruvísi þegar að ég hafði möguleikann. Mér finnst þetta vera dálítið eins og það, allavega í þessu tilfelli fyrir mig. Því að ég og hann vorum ekkert það náin núna í dag, en þegar hann var hér þá hafði ég allavega möguleikann, að tala við hann og segja hæ og vott nott, þó að ég hefði kannski aldrei gert það. En nú er sá möguleiki alveg farinn og það er svo hrikalegt eitthvað. Eru þið eitthvað að skilja mig ?

Ég varð bara að tjá mig einhvernvegin um þetta. Samt var ég ekki alveg viss hvort að ég ætti að gera það hér á blogginu... en ég ákvað bara að láta vaða, vera opin og kúl.


Síðan vil ég bara votta öllum fjölskyldu meðlimum, vinum og kunningjum Helga samúð mína. Vona að þau hafi það öll sem best. (Þó engin af þeim kunni að lesa þetta blogg).

kv.
Lilja Hrönn.

(Sem segir öllum að hlusta á Death Cab For Cutie, The Postal Service (Takk Brynjar..!), Ben Folds og Athlete (Takk Egill :) ))