þriðjudagur, júní 29, 2004

Ég fór og kvaddi Lenu mína endalega í kvöld, eða endanlega í svona mánuð. Foreldrar hennar buðu okkur út að borða á Grillhúsið Tryggvagötu, það var mjög gott. Ég fékk með ótrúlega gott kjúklinga salat með sveppum og tómötum og öðru góðu. Labbaði út mað bumbuna sæla og bros á vör. Þegar ég var að knúsa Lenu bless þegar ég var að koma mér heim, langaði engan vegin að sleppa. Hvað á ég að gera í heilan mánuð án þín ljúfan ? Ég veit nú ekki ... Lovjú

En allavega, gærkvöldið fór ekki einsog ég var búin að plana. Lena var bara lasin og slöpp eitthvað. Þannig ég tók mig til og fór í ca. klukkutíma langa strætóferð til Egils. Við horfum á þennan ó svo svæsna o.c. þátt. Ég andaði varla rólega fyrr en klukkutíma eftir á.

Síðan er yðar einlæg bara að verða lasin. Komin með þessa andstyggilegu hálsbólgu og kvef, bíð bara eftir hitanum. Búin að vera súpa panodil hot í allan dag, sem venst fljótlega og núna kann ég vel að meta þennan drykk. Vildi varla sjá þetta fyrst.

Farin að deyja úr ógeði.

mánudagur, júní 28, 2004

Jæja, ný vinnuvika hafin. Dagurinn í dag var mjög fínn, ágætt veður og leið mjög hratt. Síðan fékk ég svo skemmtilega heimsókn frá pabba og Sólrúnu þegar vinnan var að verða búin. Sólrún fékk lúpínu til að leika sér að, hún er svo sæt :) Síðan skutlaði pabbi mér heim þannig að ég var komin töluvert fyrr heim sem er alltaf afar gaman.

Í kvöld ætla ég síðan að fara til Lenu minnar að kveðja hana áður en að hún fer til Sverige. Ég veit ekki hvernig ég á eftir að lifa af mánuð án hennar :'( Mér þykir svo vænt um hana. Það verður svo skrítið að tala ekki við hana á hverjum einasta degi. En ég vona að þú skemmtir þér vel ljúfan.

fimmtudagur, júní 24, 2004

Þetta er búin að vera án efa einn furðulegasti dagur sumarsins. Ég byrjaði á öryggisnámskeiði uppi í stjórnstöð Landsvirkjunar, hitti þar einn gamlan vin Friðriks bróður míns sem að ég hafði ekki séð í svona 5 ár. Alltaf furðulegt þegar það líður svona langur tími á milli þess að sjá einhvern, fólk breytist svo og þannig. En við sem erum að vinna í hópnum mínum reyndum að teygja námskeiðið eins mikið og við gátum með því að spyrja kallinn sem hélt það fram og tilbaka um öryggi og allt sem því tengdist. Við náðum að teygja það um einhvern hálftíma sem var fínt, þurftum ekki að fara á þennan guðsvolaða stað sem heitir Heiðmörk. Staðurinn þar sem tími stendur í stað og það eina sem þú sérð eru lúpínur og mold. Þetta er án efa algert einskismannsland. Eða nei, það var eitt af þessu furðulega. Við vorum í okkar mestu makindum að planta trjám, þá labbar einhver kona niður hæðina. Sem er mjög sérstakt, því það er aldrei neinn þarna. Hún stoppaði bara og fór að taka myndir af okkur og veifaði, hélt síðan bara áfram að labba út í rassgat. Bara yfir næstu hæð.

Já, ég fékk mitt fyrsta flugnabit í dag. Beint á mallann minn, það er hreint úr sagt ekki þægilegt. Mig klæjar og líkaminn er jú auðvitað búinn að mynda mótefni og þá stífna ég öll upp svona í kringum bitið. Mjög óþægilegt. Ég þurfti endilega að borða eitt nammi þegar ég var hjá Agli í gær. Þannig núna er ég alveg á því að þetta er nammið, ég fæ mér eitt nammi eftir að hafa ekki borðað nammi í allt sumar og ég er strax bitin. Þessar flugur bara geta ekki hamið sig.

Síðan er allt eitthvað í uppnámi heima hjá mér, allir að rífast og allt ómögulegt. :'( Ég held bara að mér líki ekki við neinn lengur. Nema elskulega vini mína. En ég elska samt fjölskylduna mína voða voða mikið. Ég þoli þetta bara ekki, ég er lítil stelpa, með litla sál og lítið hjarta. ég bara höndla ekki rifrildi og læti. Ég vil vera umkringd af ást og hamingju. Heyriði það, gefið mér smá ást. <3

þriðjudagur, júní 22, 2004

Sólin hefur skinið mjög skært síðusti tvo daga. Sem ég kann vel að meta. Fyrir utan ótrúlega mikinn sársauka útaf bruna á hnakkanum, handleggjum og baki. Mig Svíður. Mikið. Það er varla hægt að vinna í svona veðri, maður er bara að farast úr hita og vatnsskorti. En það á víst að rigna á morgun, mér finnst það bara ágætt. Mér líður alltaf betur þegar það er skýjað heldur en sól. Því að ég fæ alltaf leiðinlegt mígreni þegar það er mikil sól. Síðan þegar að það rignir fara flugurnar að fela sig. Mér líkar ekki við flugurnar. Þær bíta mig alltaf því að ég er með svo ómótstæðilegt blóð. Ómótstæðilegt segi ég. En þegar þær bíta mig tútna ég út, stífna öll upp og fæ hita. Gat varla unnið í tvær vikur í fyrra, var sárþjáð á löbbum, handleggjum og hálsinum útaf bitum og ofnæmi. En nóg um þessar pöddur.


Ég er mjög sátt við lífið þessa dagana, gott veður, búin að vera dugleg að hitta vinina, hafa gaman og Sólrún mín farin að labba. Stalst til þess að taka þessa mynd af okkur um daginn. Hún er uppáhaldið mitt.

sunnudagur, júní 20, 2004

Ég elska Maus svo mikið. Ótrúlegt hvernig þessi hljómsveit nær hugsunum mínum alveg niður.

dramafíkill
af plötunni í þessi sekúndubrot sem ég flýt.

það byrjar með ákvörðun,
svo kemur afsökun,
loks kemur sparkið í andlitið á þér.
það átti ekki að enda svona,
þú leyfðir þér samt að vona,
í gegnum traust hennar,
eins og byssukúla í kristal.

en enginn hér,
til að sýna þér,
hvert sé best að snúa sér,
til að finna áttina heim.

og sem fíkill á dramatík,
sekkur aftur ofan í
einn bita í viðbót,
svo þagar þú þig upp úr því.
það sem er enn óbrotið brakar í,
veltist um og endar í örmunum á þeim
sem skemmir það svo.

en enginn hér,
til að sýna þér,
hvert sé best að snúa sér,
til að finna áttina heim.
en enginn hér,
til að sýna þér,
hvert sé best að snúa sér,
til að finna áttina heim.
og þú veist því grynnra sem þú ferð inn,
því lengri verður ferðinn.

ef stafrófið væri lengra,
myndi meining orðanna dýpka?
þú laugst aldrei að henni,
þú sagðir bara ósatt.
og hvernig hún bregst við
er háð því hve langt orðin náðu inn,
þau skiptu um skinn,
og unnu hana yfir aftur.

föstudagur, júní 18, 2004

Jæja, þá er 17. júní yfirstaðin með blöðrum, kandíflosi og öllu tilheyrandi. Þetta var ágætt, ég byrjaði daginn á því að kíkja til Sólrúnu litlu sætu, þar sem hún labbaði til mín! Litla bara farin að taka nokkur skref. Ekki mörg en þetta er allt að koma, ekki amarleg byrjun á góðum degi að fá hana labba til sín í fyrsta skiptið. Síðan fór ég í bæinn með eiginkonunni að horfa á Coral spila í hljómskálagarðinum. Hitti þar Valdísi, Dóru, Dodda, Egil og helling af góðu fólki. Það er alltaf hressandi að sjá Coral spila, fyrir utan að í þetta skiptið heyrðist ekki neitt í Gunnari. Sem var frekar pirrandi. Síðan röltum við Eva í þessum ó svo mikla kulda á Arnarhól, sáum þar Bang Gang gáfumst síðan upp á kuldanum og drifum okkur heim. En á heimleiðinni hitti ég Odd og Sævar sem eru alltaf jafn hressir og skemmtilegir. Þannig ég fór köld en sátt heim.

Lena, þú veist að mig þykir óendanlega vænt um þig ljúfan.

Þetta er pirrandi. Mamma bað mig um að bíða með að fara í sturtu þangað til að hún kæmi heim því ég þarf að hjálpa henni að bera útilegu draslið útí bíl. Þannig ég bíð, fer í tölvuna, nýkomin úr vinnunni, öll útí mold og sæt. Ég er búin að bíða í 1 og hálfan klukkutíma og gæti hafa farið í sturtu, tekið til og jafnvel ryksugað. En ég þurfti að bíða. Með mold og áburð í hársverðinum. Mér líður einsog drullupolli. Með áburði og mold.

mánudagur, júní 14, 2004

Afhverju er það svo oft þannig að þegar maður er á bakvið tölvuskjá eða eitthvað því um líkt (msn, kommentakerfi, sms, ímeil) Þá getur maður tjáð sig svo miklu betur. Síðan þegar að það kemur að því að hitta manneskju, hvort sem það er í fyrsta skiptið eða ef þú þarft að segja eitthvað áríðandi við e-n þá kemuru varla upp orði. Mannleg samskipti eru orðin svo lítil, sérstaklega eftir komu msn, maður þarf varla að fara útúr húsi. Þó að ég elska msn mjög mikið og það gerir manni mjög auðvelt með að tala við vini manns og vandamenn úti í útlöndum. En þetta með að tjá sig, ég get t.d. opnað mig miklu betur á blogginu mínu heldur en við mínar bestu vinkonur. Fingurnir einfaldlega leika um lyklaborðið á meðan að þegar ég er að tala við einhvern undir fjögur augu á ég erfitt með að koma upp orði. Mig langar að losna við þessa feimni mína, því það er ekkert voðalega skemmtilegt að hreinskilningslegasta sambandið mitt sé við tölvuna mína.

Bla bla blaaaa

Nýr hlekkur, meira að segja tveir ! Sá fyrri er á hana Katrínu.is. Hress stelpa með bleikt og ótrúlega skemmtilegt blogg. Kann virkilega að meta hana. Síðan er það hann Egill sem er kvenskælingur og mjög skemmtilegur strákur, kann einnig virkilega að meta hann. újeee

sunnudagur, júní 13, 2004

Ég er að reyna koma mér í byggingarbransann, byggja upp og betrumbæta sjálfa mig. Því að ég er eina manneskjan í heimunim sem ég get breytt. Það er einsog ég eigi tvær grímur, önnur er hamingjusöm, sátt við sjálfa sig og ekkert amar að, ég geng oftast með hana, ef ekki alltaf með hana. Hin einblínir á galla sína, er með sjálfstraust á við flugu og líður ekkert alltof vel, ég renni henni á bara fyrir mig, og einstaka sinnum fyrir mína bestu vini. Því oftar sem ég hef rennt þeirri síðnefndari grímu á fyrir þeim sem mér þykir vænst um hef ég gert mér grein fyrir því að maður þarf að vera dálítið eigingjarn og hugsa vel um sig til að geta hugsað um aðra. Því ef maður er alltaf að hlusta og ráðleggja öðrum, þá er maður alveg úrvinda þegar það kemur að manni sjálfum. Ég ætla að fara verð dálítið eigingjarnari, þó án þess fólk haldi að það geti ekki leitað til mín. Mínir elskulegir vinir eru alltaf velkomnir til mín, til deila hverju sem er, hamingju eða sorg. Málið er ég hef oft sótt í það að hjálpa fólki, og vera ráðleggja til að líða vel. Núna er ég bara orðin gersamlega úrvinda.

Ég þekki eina stelpu sem reyni að gera allt til þess að falla inn í hópinn og vera eitthvað sem hún gæti selt undir merkinu fullkomnun. Hún dauðskammast sín ef hún lætur eitthvað útúr sér sem gæti þótt hallærislegt eða asnalegt, og um leið byrjar hún að afsaka sig eða endurtaka þetta drulluleiðinlega orð "djók". Sem er hundleiðinlegt að hlusta á. Mér þykir jafn vænt um galla hennar sem og kosti hennar. Því þetta gerir hana allt að manneskju, því engin er fullkomin. Síðan liggur henni alveg ógurlega mikið á að eignast kærasta að það hálfa væri nóg. Flegir sér í hendur einhvers asna sem er með stóra upphandleggsvöðva, fær sér spítt á morgunmat og á 12 kærustur, bara afþví henni langar í einhvern. Hún er á því að hún þurfi einhvern til að fullkomna sig, sem er svo mikið kjaftæði að ég gæti ælt. " 'you complete me..' er helbert og hreinræktað kjaftæði. I complete me, og enginn annar." Þetta las ég í einhverju blaði um daginn, man því miður ekki hvar, en þessi setning situr eftir í kollinum mínum.

Ég vona að einhver hafi komist í gegnum allt þetta blogg og kannski geta skilið mig, þó það væri ekki nema örlítill punktur af þessu.

laugardagur, júní 12, 2004

"On this Memorial Day, we should certainly honor those who have died at war, but we should dedicate this day, not so much to their memory, but to the search for a way to end the idiocy of the wars that killed them."

Ef þið eruð á móti stríðinu í Írak, þá er þessi grein hérna áhugaverð lesning. Mér þótti hún það allavega. Ég kann að meta Andy Rooney.

mánudagur, júní 07, 2004

Ég held að það sem ég geri aðallega til að drepa tíman sé að dagdreyma. Þegar að ég er í vinnunni er ekki kveikt á mér, ég er að vinna, en að láta mig dreyma. Eða endurtaka eitthvað skemmtilegt sem komið hefur fyrir mig, eða eitthvað sem einhver sagði. Hugsa um hvernig ég ætti að gera eða segja eitthvað, sérstaklega hluti sem mig kvíður fyrir, þá plana ég samtölin og endurtek það aftur og aftur í hausnum á mér. Fer síðan í hnút þegar það fer allt öðruvísi þegar komið er að því. Þegar ég sit í bíl og hlusta á tónlist vill ég helst ekki að neinn tali við mig, því að ef ég er að hlusta á geislaspilarann minn, og einhvern af mínum diskum sem ég get tengd við tímabil eða atburði eða e-ð þannig, þá er ég alltaf að hugsa um það. Hvort sem að það er hversu ömurlega mér leið, eða hversu hamingjusöm ég er. Sum lög geta fengið mig til að fara hágráta bara útaf minningu sem ég tengi við það á meðan önnur fá mig til að vilja hoppa og dansa. Ég held að flestir hljóti að skilja mig.

Ég fór bara svo mikið að pæla í þessu í dag, þegar að ég var að vinna og fólk þurfti að pota í mig til að ná sambandi við mig því að ég var svo upptekin við að láta mig dagdreyma. Ég veit ekki hvort að þetta er gott eða slæmt, því ég verð svo oft fyrir vonbrigðum, en samt gefst ég heldur aldrei upp á draumum mínum. Bla bla, blaaaa ble blööööö. Þetta er orðið frekar væmið.

vá mig langar í alla þessa !!

föstudagur, júní 04, 2004

Nú er liðin ein ljúfasta vika sem ég hef upplifað lengi. Búin í öllum prófum, byrjuð að vinna með mjög yndislegum og skemmtilegum manneskjum, eða þær eru það sem ég tala hvað mest við í vinnunni, hinir mega fokka sér. Vikan byrjaði á fríi, þá svaf ég út og tók til, og fékk borgað fyrir það. Sem er skemmtilegt að vita þegar maður vaknar um hádegi. Veðrið hefur verið fínt, var afar áhugavert í dag. Fyrir hádegi var þetta yndislega veður, sól og blíða og þar sem við vorum að vinna lengst í burtu frá öllum hinum hópunum tókum við okkur til og lágum í sólbaði og spjölluðum. Síðan tók að rigna þessum fáránlegu hlussu dropum, þá bara fórum við í regngalla og sátum, spjölluðum og gerðum ekki neitt. Við erum besti vinnukraftur í heimi. Síðan stytti upp, þá tók sólbaðið við aftur. Í hádeginu grilluðum við pulsur og toppuðum síðan daginn og fórum heim kl. 1.

Ég held bara að það sé loksins komið sumar. Húrra fyrir því !

Síðan var ég líka að bæta inn nokkrum hlekkjum, á hann Frikka Beck, Evu Rún, Hildi og Sigrúnu Evu. Þau eru öll voða sæt og áhugaverð !! újee

Hafið það gott sætu lesendur.