mánudagur, febrúar 28, 2005

"En bíddu, áttu ekki kærasta ?"

Já, og útaf því þá má ég greinilega ekki pirra mig yfir neinum skapaðu hlut eða vera vansæl, en ekki misskilja mig, ég er á engan hátt vansæl, bara smáááá pirruð. Ég lenti í því um daginn að segja í gríni eða kaldhæðni að ég ætti ekkert til að lifa fyrir, þá fékk ég til baka þá spurningu hvort að ég ætti nú ekki kærasta. Ég svaraði játandi en vissi ekki alveg hvernig ég átti að láta. Hvort að þetta var grín eða ekki. Hvort sem að þetta var góðlátlegt grín eða eitthvað annað þá vakti þetta mig aðeins til umhugsunar. Sumir virðast einfaldlega halda að ef þeir eru ekki með einhverjum þá geti þau ekki verið hamingjusöm.

Kristín Lilja vinkona mín lenti í því um daginn, þegar að hún var á árshátíð hjá e-u fyrirtæki með frekar mörgum eldri pörum, eða svonaaa eldri en hún allavega, þá fékk hún þá spurningu, þar sem hún er einhleyp, hvort að það væri ekki erfitt að fara á svona samkomu með svona mörgum pörum. Segið mér nú gott fólk, afverju, aaaaaafhverju hefði það átt að vera erfitt ? Hver skapaði það helbera og hreinræktaða kjaftæði að ef þú hleypur einn þá hafir þú engan fræðilegan möguleika á að vera hamingjusamur ? Hmmm ? Afhverju má ég ekki pirra mig yfir litlu eða stórum hlutum einsog hver annar afþví að ég á kærasta ? Æji blah. Þetta er bara svo asnalegt stundum, mér líður einsog sumum finnist að konur hafi bara verið skapaðar handa körlum og þurfi að vera í sambandi, sem er fáránlegt. Það var engin skapaður fyrir neinn, ekki frekar en svarti fyrir hvíta, eða dýr fyrir menn.

Síðan var hún stjúpmamma mín, Þóra, með eina stelpu í svona, viðtalstímum hjá sér (hún er félagsráðgjafi). Þessari stelpu leið eitthvað illa, fór alltaf úr einu sambandi yfir í annað og átti við einhver vandamál að stríða. Einn daginn sagði hún eitthvað í þá áttina að ástæðan fyrir að hún færi svona á milli sambanda væri því að hún gæti ekki verið ein. Þetta var stelpa sem var í kringum 15 árin, ekki eldri. Henni fannst hún virkilega ekki getað verið "ein".

Síðan kom líka valentínusardagurinn í heimsókn hérna fyrir nokkru. Mér finnst svosem ekkert að því að halda upp á hann (nú fæ ég ábyggilega helling af svona, "já þúst, þú átt líka kærasta", afhverju þarf maður að eiga kærasta til að halda upp á hann þannig lagað?), þó að maður þurfi ekki sérstakan dag fyrir rómantík. Ég leit bara á þetta sem dag fyrir ást, kærleik og umhyggju, og finnst mér ekkert að því. Ótrúlega mörgum finnst þetta vera svo bandarískt fyrirbæri, sem ég skil fullkomnlega, en við þurfum ekki að gera hann að því. Við getum bara knúsað hvort annað, og hefði ég ekki verið as brók as a stók þá hefði ég sent öllum vinum mín um hjartalaga kort allt útí fokkíng glimmeri bara til að minna ykkur á hvað þið eruð sæt og góð..! <3


Síðan spyr ég, afhverju hleypur þessi stelpa ein ? Hvað er í gangi með hitt kynið ? Ég gat allavega ekki staðist hana..!
(En aftur, ekki misskilja mig, ég er jafn glöð og blóm þess dagana :D Ég vil bara ekki að fólk haldi að ég gæti ekki verið það ef ég ætti ekki sætan kæró..!)

Hafið það gott,
Lilja Hrönn.

mánudagur, febrúar 21, 2005

"Tell me I'm forever yours and you're forever mine... Forever mine..."

Ég er alveg að missa mig yfir svona loví poffí ástarlögum þessa dagana, og ekkert smá yfir Cure ástarlögum..! Ég er virkilega að reyna að hemja mig í matar innkaupum í skólanum til að geta átt fyrir svona 3-4 Cure diskum og svo vitaskuld Mars Volta disknum. Það er því miður ekki að ganga neitt vel. Því það er jú búin að vera Megavika, megavika. Mega, megavika! Ég verð að vera skynsöm því annars kemst ég ekki til Danmerkur í sumar, það kostar víst pening að flúgja svona, og þau setja ekki flugvallarskattana inn í verðið sem maður sér þarna á síðunni þegar að maður leitar. Þá er þetta víst allt helmingi dýrara en ég gerði ráð fyrir. Það er nú indælt.
Annars hefur nú ekkert fréttnæmt drifið á daga mína nýlega. Ég er bara búin að vera hanga og vera kærulaus. Horfa á Nip/Tuck og Americas Next Top Model..! Hver er skoðun ykkar á þessum þáttum (americas next top model) ? Ertu farin að halda með einhverri ? Dó gamla óþolandi kellingin sem var dómari í fyrra ? Hverjar byrja saman ? Hver verður full og deyr ? Látið allt flakka. Kommenta kerfið er jú ekki bara til að horfa á.

En ég bara að vera hipp og kúl ég skilja við ykkur með þessum fallega texta við lagið 'There is no if' eftir The Cure.

Hafið það gott,
Lilja Hrönn.

Og munið eftir Lilju-prófinu..! (í um Lilju hér til hliðar)

Remember the first time I told you I love you -
It was raining hard and you never heard -
You sneezed! and I had to say it over'I said I love you,' I said...
you didn't say a word
Just held your hands to my shining eyes
And I watched as the rain ran through your fingers
Held your hands to my shining eyes and smiled as you kissed me...

'If you die,' you said, 'so do I,' you said...
And it starts the day you make the sign
'Tell me I'm forever yours and you're forever mine
Forever mine...'

'If you die,' you said, 'So do I,' you said...
And it starts the day you cross that line
'Swear I will always be yours and you'll always be mine
You'll always be mine
Always be mine...'

Remember the last time I told you I love you -
It was warm and safe in our perfect world -
You yawned and I had to say it over
'I said I love you,' I said...
you didn't say a word
Just held your hands to your shining eyes
And I watched as the tears ran through your fingers
Held your hands to your shining eyes and cried...

'If you die,' you said, 'So do I,' you said...
But it ends the day you see how it is
There is no always forever... just this...
Just this...

'If you die,' you said, 'So do I,' you said
But it ends the day you understand
There is no if... just and

There is no if... just and

There is no if...



ég bara klökkna...

laugardagur, febrúar 05, 2005

"Úje úje úje, je je, jea end úje."

Svo mikið hef ég að segja, og þið spyrjið mig aftur ég hef ekki bloggað svo lengi. Ég er bara svo tóm blogglega séð, finnst alltaf einsog að ég sé að þvinga mig til að blogga. Samt næ ég alltaf að drita einhverri þvælu á öldur ljósvakans á þessari hérna sætu síðu. Ekki einsog að það megi ekki vera þvæla, mér finnst bara alltaf einsog ég þurfi að vera rita eitthvað svakalega hámenningarlegt og flott og að það megi alls ekki vera stafsetningar né málfræði villur. Sem sýnir bara hvað ég er lítið og viðkvæmt blóm. Sem er náttúrulega rassgat, ef maður á einhverstaðar að geta verið maður sjálfur, þá er það í felum á bakvið tölvuskjá. Eða eitthvað... Blah.

En gæti alveg þess vegna skrifað:

"Aglíbah kla fíjú oh kommmen atjús sera et vað. Gaah komína eyt flingerin voreskurin, voruskri ? Mejah kon et flatish. Flatish amonnde ke fashoj kless. KLESS..!!"

(Þetta hefði verið hægt að túlka einsog að ég væri í mjög kjánalegu skapi, og kannski mjög glöð. Eitthvað þar fram eftir götunum.)

Eða bara ákveðið að tjá mig með því að ýta e-ð á lyklaborðið:

"oishfpoejpe spfgjpwerJG OJPORUT I PIRE ojf ´peutpæewopo oj tASIESP sp auh, orh apþ. oejrspawiutihwfbvjz"!"#$%i320nv spojjf0w4oa !!!! poir awuæO I!!!"

(Er ég skrifa þetta er ég eflaust mjög pirruð)

En kannski að öðru meira spennandi. Ég, Lilja Hrönn, er búin að fjárfesta í einu stykki miða á Hróskeldu ðeink jú veir mötsj. Þetta má úje-a yfir. Úje úje. Þannig eftir 5 mánuði mínus 6 daga verðum við (Egill, Ég, Edda (samt ekki þessi kall þarna) og Kári) í Danmörku. Ík! Ég sem hef ekki farið til útlanda í næstum því 5 ár, og ég hef sko aldeilis aldrei farið ein. Maður er að verða svo stór, flæíng át of ðe nest og svona. Umhum.

Síðan eru líka tjarnardagar í næstu viku og árhátíð, segjum vúh saman. "Vúh!" Þá verður sko mikið húllumhæ og gaman. Engin heimavinna og maður fær að sofa aðeins lengur en vanalega. Síðan er Árshátíðin haldin á Selfossi, sem er alveg ágætt, ég kvarta ekki. Ég er bara ekki mikil ball manneskja, hvað þá rútu manneskja.

En ég segi bara vottevaah..!


En Mc Tiger-Lilly kveður með Mc Kristin-Twistin sér á vinstri hönd. Megið þið eiga ánægjulega bið eftir næsta bloggi.

(únd tjékk át ðe test í Um Lilju.)